Mała, niepozorna i bardzo smaczna… papryczka! Ta okazała się jeszcze ciekawsza, a przez to bardziej pociągająca, gdyż kształtem przypominała cztery połączone ze sobą serduszka. Zobaczcie sami!

Jak się Muffka uprze i powie, że coś zrobi, to choćby się waliło i paliło, zrobi… To tak w odróżnieniu od tych, którzy jak mówią, że czegoś nie zrobią, to na pewno tego nie zrobią 

Założyłam sobie, że zrobię serwetkę na prezent z okazji ślubu i udało się, zdążyłam! Choć przyznam szczerze, że skończyłam ją prawie przed samym wyjściem… Efekt był zadowalający, choć pewnie korzystając ze zwykłego krochmalu, a nie ługi w spryskiwaczu, byłby znacznie lepszy… Nic jednak straconego, bowiem zostało mi jeszcze 9 sztuk bawełnianych kwadracików, więc mam pracy na całą zimę

Kwadraciki zrobione wg. mojego pomysłu – tutaj można zobaczyć jak je zaczęłam. Później przyfastrygowałam podłożone boki i obrobiłam ściegiem dzierganym (płotkami) całą serwetkę wokół. Do tego już łatwo było mi dołączyć szydełkowy wzór, który zapożyczyłam z Sabriny bodajże (sprawdzę to przy najbliższej okazji).

Zaczerpnięte z biuletynu „Nadzieja i życie” nr 51/2009.

Jest to kolejny etap w kursie JakUszyc.pl, tym razem już czwarty! Swoją podkładkę wykonałam z bawełnianego płótna pościelowego, przepikowałam po brzegach kolorowych pasów i usztywniłam grubą, lnianą surówką. Lamówkę też skroiłam z wierzchniego materiału. Lewą stronę maty stanowi różowy materiał od babci, z delikatnym nadrukiem białych serduszek (widoczny na ostatnim zdjęciu). Efekt prezentuje się tak:

Lubisz czytać moje posty? Dołącz mojego bloga do swoich ulubionych!
Follow my blog with Bloglovin

Wraz z mężem lubimy smaki orientalne, dlatego połączenie miodu i świeżego imbiru od razu odciągnęło mojego czcigodnego małżonka od jego zajęć. Jednak prawda, że przez żołądek do serca, ciągle jest aktualna… 

Wykorzystałam (na 2 osoby):

• połowę sporej polędwiczki wieprzowej
• ok 2cm korzenia świeżego imbiru (trzeba zetrzeć)
• łyżkę miodu
• ok. 2 łyżek oleju ryżowego + do smażenia
• sporą łyżkę śmietany
• sól, pieprz

Polędwiczkę pokroiłam w plastry, delikatnie rozbiłam, posoliłam i popieprzyłam. Następnie do miseczki starłam imbir, dodałam miód i 2 łyżki oleju, wymieszałam. W tą marynatę wsadziłam mięsko, starając się, by każdy kawałek został ładnie posmarowany i wstawiłam na 1h do lodówki. Później wrzuciłam mięsko z sosikiem na rozgrzany olej (nie potrzeba wiele) i smażyłam do miękkości oraz do czasu, aż miód się zaczął ładnie karmelizować (staje się brązowawy). Wówczas dodałam śmietany, zamieszałam i zaczekałam, aż sosik lekko odparuje. Zazwyczaj podaję z brązowym ryżem (gotowanym z odrobiną curry) i surówką z marchewki z śmietaną lub jabłkiem. Smacznego!

Wiele czasu chodził za mną obrus wykonany z połączenia bawełnianych serwetek i delikatnej szydełkowej koronki. Niestety, cena jaką zobaczyłam, za jedną taką serwetkę (a potrzebuję ich 9) wręcz mnie przeraziła. Postanowiłam zatem sięgnąć do swoich umiejętności (i rozumu między innymi) i w cenie jednej serwetki wykonałam ich około 10…

Z materiału (płótno białe, bawełniane) wycięłam równe kwadraty 21x21cm (serwetki mają mieć 20x20cm docelowo). Następnie zaprasowałam podwójnie  (0,5 cm i 1 cm od brzegu) wszystkie boki kwadratów. Uwagę należy zwrócić na fakt, by zakładać symetrycznie obydwa przeciwległe brzegi, tak by ładnie nam wszystko na koniec wyglądało (pokazane to zostało na 4 zdjęciu). Przed połączeniem z szydełkiem, dobrze jest delikatnie przyfastrygować brzegi, by nam nie uciekały podczas robótki i … już! Prawda, że proste?

Oczywiście pochwalę się Wam, jak skończę obrus 

Pomysł mój, wykonanie też moje   Kotek-przytulanka powędruje do malutkiej Kornelii!

Niedługo doczekacie się także tutorialu, jak zrobić taką przytulankę, więc wszyscy chętni do samodzielnego uszycia podusi, będą mieć wsparcie.

A oto jak się kot prezentuje na ciemnym i na jasnym  tle…

Postanowiłam wreszcie sprawdzić, jak w praktyce, a może raczej, jak w sensie proporcji, wygląda mój przepis na ciasto pierogowe. Zawsze robiłam „na oko”, więc ciężko było podać jakieś konkretne miary, nie licząc jajka i oleju… I powiem Wam szczerze, że pierogi wyszły przepyszne! Nie zwykłam się chwalić, ale nigdy mi tak dobre, jak te nie wyszły

Na 4 porcje (po 9-10 szt):

• 3 szkl mąki – wzięłam pół na pół pszennej pełnoziarnistej i krupczatki (koniecznie krupczatka, może być sama!)
• 1 rozbełtane jajko
• 1 łyżka dowolnego oleju
• 1 i 1/5 szkl gorącej wody (nie wyjdą nam wtedy nigdy twarde!)

 Na stolnicę sypiemy mąkę, do tego w wydrążony krater wlewamy jajko i olej – mieszamy z mąką nożem (najlepiej tępym i dość dużym). Znów robimy krater i do niego, po troszku wlewamy gorącą wodę i znów mieszamy nożem, aż cała woda nam wejdzie w ciasto. Możemy chwilkę odczekać, bo ciasto jest gorące. Następnie zagniatamy rękami ciasto, aż powstanie elastyczna masa, ale jednocześnie taka, która nam się nie lepi do rąk – wtedy trzeba dosypać mąki na stolnicę i dalej wyrabiać! Gotowe ciasto powinno wyglądać tak:

Jak widać, jest nieco ciemniejsze, bo pomieszałam dwie mąki. Następnie podsypujemy stolnicę, odcinamy kawałek ciasta i wałkujemy niezbyt cienko, ale też nie na 0.5cm, bo to by były pierogi dla wielkoluda o mocnym żołądku… Następny etap zależy od tego z czym robimy pierogi – jeżeli z owocami sypkimi lub z miękkim farszem – można skorzystać z plastikowej maszynki do pierogów, w pozostałych przypadkach można pociąć ciasto na plastry i na kwadraciki, albo zrobić tak jak ja ostatnio ze śliwkami:

Bez względu na metodę, ważne jest by zawsze mieć pod ręką „kupkę” mąki, bo gdy mamy wilgotne palce – ciasto lepi się do nich… Dobrze też przed wsadzeniem do maszynki – stronę zewnętrzną przyszłego pieroga także natrzeć mąką. I ostatnia rada – zaciskać brzegi trzeba tak, by nic nie wyskoczyło w trakcie gotowania, bo co to za przyjemność pieróg bez nadzienia?

Nie bójcie się, pierogi to na prawdę wspaniały pomysł na obiad. Tak wyglądał mój:

Modlitwa przepisana z modlitewnika „Matka Chrześcijańska, czyli nauki
i modlitwy dla matek” (1933r. opr. o. K. Dzieszowski).

Wersję do druku można pobrać tutaj.