Pewnego razu Izaak Newton zaprosił na obiad przyjaciela, ale zapomniał o tym poinformować służbę. Gdy gość się pojawił, zobaczył na stole jedno nakrycie, a stwierdziwszy, że Newton akurat dokonuje obliczeń, zjadł obiad,
i – nie chcąc mu przeszkadzać – wyszedł.

— To dziwne – rzekł fizyk skończywszy pracę – gdyby nie dowody rzeczowe, które stoją na stole, mógłbym sądzić, że nie jadłem dziś obiadu…

Pewnie z fizyki pamiętacie Prawo Ampere’a? Jak nie, to trudno, po tej anegdotce na pewno sprawdzicie, z czym się wiązało  A ja, jako nauczycielka tej „trudnej” dziedziny, oszczędzę Wam swoich utyskiwań.

W skrócie powiem, że Andrzej Ampere był francuskim fizykiem i matematykiem i lubił doświadczenia z prądem elektrycznym.

Andrzej Ampere będac na proszonym obiedzie nagle odsuwa talerz i woła na cały głos:

— To jedzenie jest okropne. Kiedy wreszcie moja siostra nauczy się, że zanim przyjmie nową kucharkę należy się przekonać, czy umie ona gotować!

Drobnostka — Ampere po prostu zapomniał, że nie jest u siebie w domu.

Jako profesor uniwersytetu Boltzmann miał mieszkanie na terenie instytutu fizyki, wolał jednak częściej przebywać bliżej przyrody i nabył niewielką farmę na przedmieściach Grazu. Kupił na targu krowę i budząc sensację, przeprowadził ją ulicami miasta do swojej posiadłości, a potem – po konsultacjach z profesorem zoologii – sam ją doił. Na nagrobku Boltzmanna w Wiedniu wyryto jeden z najbardziej znanych wzorów fizycznych S = k log W, wyrażający znaleziony przez niego związek między entropią i prawdopodobieństwem termodynamicznym.

/zaczerpnięte z „Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Prawo Ohma należy do najbardziej znanych praw fizyki. Zetknął się z nim zapewne każdy uczeń w szkole średniej. Prawie nikt jednak nie wie, że odkrywca tego prawa, Georg Simon Ohm, był profesorem matematyki, a wyniki jego badań były przez większość współczesnych mu uczonych albo ignorowane, albo traktowane jako „fantazje” i urojenia”. Skomplikowana postać matematyczna wyników pierwszej pracy oraz mało zrozumiałe rozważania w drugiej spowodowały falę krytyki. Trudno było przecież uwierzyć, że nikomu nieznany matematyk z prowincjonalnego gimnazjum może mieć do powiedzenia coś istotnego na temat zjawisk fizycznych. W końcu sam pruski minister edukacji, przekonany krytycznymi uwagami, wypowiedział się, że „fizyk głoszący takie herezje nie zasługuje na to, aby nauczać”. Głęboko dotknięty tymi niezasłużonymi opiniami Ohm złożył na ręce ministra rezygnację ze stanowiska nauczyciela w Kolonii.

/zaczerpnięte z „Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Rutherford demonstrował kiedyś słuchaczom rozpad radu. Ekran raz świecił, raz ciemniał. Rutherford objaśniał:
– Teraz panowie widzą, że nic nie widać. A dlaczego nic nie widać, to zaraz panowie zobaczą.

/zaczerpnięte z “Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Nad drzwiami swojego wiejskiego domu Niels Bohr powiesił podkowę, która jakoby przynosi szczęście. Jeden z gości zapytał zdziwiony:
– Czyżby pan, taki wielki uczony, wierzył, że podkowa przynosi szczęście?
– Nie – odpowiedział Bohr – ale powiedziano mi, że podkowa przynosi szczęście także tym, którzy w to nie wierzą.

/zaczerpnięte z “Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Isaac Newton otrzymał za naukowe zasługi tytuł lorda. Przez 26 lat nudził się na posiedzeniach izby lordów. Tylko raz poprosił o głos, co wywołało sensację wśród obecnych.
– Panowie – zwrócił się do zebranych – jeśli nie będą panowie mieć nic przeciwko temu, to prosiłbym o zamknięcie okna. Bardzo wieje i boję się, że się przeziębię.
Po czym Newton z godnością zajął swoje miejsce.