Błękit nieba sprawia, że świat wydaje się piękniejszy, zwiastuje nam piękną pogodę, napawa radością. Jednak nie zawsze możemy go obserwować i może właśnie z tego powodu jest on dla nas tak inspirujący… Gdy jest na zewnątrz bardzo sucho błękit blednie lub staje się prawie biały nad samym horyzontem, natomiast przy wschodzie i zachodzie niebo przyjmuje prawie wszystkie barwy tęczy. Błękit nieba oglądany nad morzem, w górach będzie widoczny jako fiolet. Natomiast astronauci w przestrzeni kosmicznej zaobserwują czarne niebo ze Słońcem i widocznymi jednocześnie gwiazdami.

Dlaczego tak się dzieje?

Przyczyną, dzięki której obserwujemy różne kolory naszego nieba jest atmosfera ziemska. Dzięki wkładowi pracy Mariana Smoluchowskiego i Alberta Einsteina udało się wyjaśnić błękit barwy nieba i zorzy, jako następstwo rozpraszania światła na zagęszczeniach cząsteczek powietrza. Rozpraszanie jest zjawiskiem polegającym na oddziaływaniu światła z materią, w wyniku którego następuje zmiana kierunku rozchodzenia się światła (wyj. odbicie i załamanie światła). Daje to złudzenie świecenia ośrodka.

Na tych zagęszczeniach rozprasza się dużo światła fioletowego (na które oko ludzkie jest mało czułe), dużo światła niebieskiego i błękitnego (na które oko jest bardziej czułe) oraz nieco zielonego i żółtego. Złożenie tych barw daje barwę niebiesko-błękitną.

Gdy w powietrzu unosi się dużo pyłu, niebo wydaje się białawe. Podobnie, gdy w powietrzu pojawiają się pierzaste obłoki (będące skupiskami kryształków lodu) lub mgła (skupiska maleńkich kropelek wody) niebo staje się białe. Blado-biała barwa nieba spowodowana jest rozpraszaniem światła na cząstkach pyłu, kryształkach lodu, cząsteczkach wody, które jednakowo rozpraszają wszystkie fale świetlne.

Dlaczego mówię „wszystkie fale świetlne”? Otóż światło docierające do nas od Słońca jest tzw. światłem białym, będącym mieszaniną kilku barw. Pewnie wyda ci się to bardzo dziwne, ale w rzeczywistości białą barwę tworzy kilka barw – aby się przekonać, wystarczy w promień słoneczny wstawić pryzmat… Otrzymamy tęczę, którą w ten właśnie sposób otrzymał po raz pierwszy Izaak Newton… Fale świetlne (widzialne) należą do pewnego zakresu fal elektromagnetycznych – obejmujących także fale dźwiękowe, mikrofale, fale radiowe etc.

Ponieważ fale długie (zmierzające ku czerwieni) znacznie mniej się rozpraszają w naszej atmosferze, Słońce widoczne jest jako zółto-czerwona tarcza na nieboskłonie. Zapytacie w takim razie dlaczego przy wschodzie (zachodzie) niebo robi się czerwone? Znów obwinimy atmosferę – przy wschodzie (zachodzie) promienie słoneczne mają do przebycia znacznie dłuższą drogę niż w czasie górowania Słońca (w południe), dlatego też więcej długich fal ma szansę być rozproszonych.

Chciałabym się z Wami podzielić pewną ciekawostką… Niedawno koleżanka z pracy opowiadała mi o niesamowitej książce doktora Emoto Masaru „Tajemnice wody”. Doktor Masaru Emoto, japoński naukowiec, przez wiele lat badał kryształy zamrożonej wody i odkrył, że zmieniają one swój kształt, kolor i strukturę w zależności od czynników zewnętrznych, których działaniu są poddane. Pełne miłości słowa, harmonijna muzyka, modlitwa, dobre myśli i uczucia sprzyjają tworzeniu się pięknych, regularnych kryształów, a więc sprawiają, że woda staje się czysta. A przecież człowiek i Ziemia składają się w większej części z wody. Odkrycia te prowadzą do wniosku, że poprzez pozytywne słowa, myśli i uczucia możemy w sposób istotny oddziaływać na nasze zdrowie i relacje z ludźmi, na przyszłość naszą i całej planety. Chcąc zobaczyć obrazy kryształków zajrzyj tutaj, a chcąc poczytać więcej na ten temat zajrzyj tutaj.

Witam, jak obiecałam zamieszczam plik z powtórką z prawie całej pierwszej klasy. Jeżeli gdzieś popełniłam jakiś błąd, lub zdarzyły mi się literówki – proszę o informację – poprawię 🙂 Jeżeli również uważacie, że czegoś brak w tych wiadomościach i chcecie by je rozszerzyć, również czekam na wiadomość. Plik do pobrania tutaj.

Kochani! Zamieszczam tu typy zadań jakie najczęściej pojawiają się na egzaminach gimnazjalnych w części związanej z fizyką… Proszę, sięgnijcie po nie, spróbujcie samodzielnie rozwiązać (część robiliśmy już na lekcji). W razie problemów zapraszam w piątki na godzinę 15:20. Oczywiście można także do mnie napisać, ale nie gwarantuję natychmiastowej odpowiedzi 🙂
Pozdrawiam!

Zadania do pobrania znajdziesz tutaj.

Jako profesor uniwersytetu Boltzmann miał mieszkanie na terenie instytutu fizyki, wolał jednak częściej przebywać bliżej przyrody i nabył niewielką farmę na przedmieściach Grazu. Kupił na targu krowę i budząc sensację, przeprowadził ją ulicami miasta do swojej posiadłości, a potem – po konsultacjach z profesorem zoologii – sam ją doił. Na nagrobku Boltzmanna w Wiedniu wyryto jeden z najbardziej znanych wzorów fizycznych S = k log W, wyrażający znaleziony przez niego związek między entropią i prawdopodobieństwem termodynamicznym.

/zaczerpnięte z „Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Prawo Ohma należy do najbardziej znanych praw fizyki. Zetknął się z nim zapewne każdy uczeń w szkole średniej. Prawie nikt jednak nie wie, że odkrywca tego prawa, Georg Simon Ohm, był profesorem matematyki, a wyniki jego badań były przez większość współczesnych mu uczonych albo ignorowane, albo traktowane jako „fantazje” i urojenia”. Skomplikowana postać matematyczna wyników pierwszej pracy oraz mało zrozumiałe rozważania w drugiej spowodowały falę krytyki. Trudno było przecież uwierzyć, że nikomu nieznany matematyk z prowincjonalnego gimnazjum może mieć do powiedzenia coś istotnego na temat zjawisk fizycznych. W końcu sam pruski minister edukacji, przekonany krytycznymi uwagami, wypowiedział się, że „fizyk głoszący takie herezje nie zasługuje na to, aby nauczać”. Głęboko dotknięty tymi niezasłużonymi opiniami Ohm złożył na ręce ministra rezygnację ze stanowiska nauczyciela w Kolonii.

/zaczerpnięte z „Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Rutherford demonstrował kiedyś słuchaczom rozpad radu. Ekran raz świecił, raz ciemniał. Rutherford objaśniał:
– Teraz panowie widzą, że nic nie widać. A dlaczego nic nie widać, to zaraz panowie zobaczą.

/zaczerpnięte z “Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Nad drzwiami swojego wiejskiego domu Niels Bohr powiesił podkowę, która jakoby przynosi szczęście. Jeden z gości zapytał zdziwiony:
– Czyżby pan, taki wielki uczony, wierzył, że podkowa przynosi szczęście?
– Nie – odpowiedział Bohr – ale powiedziano mi, że podkowa przynosi szczęście także tym, którzy w to nie wierzą.

/zaczerpnięte z “Uczeni w anegdocie” A.K.Wróblewskiego/

Isaac Newton otrzymał za naukowe zasługi tytuł lorda. Przez 26 lat nudził się na posiedzeniach izby lordów. Tylko raz poprosił o głos, co wywołało sensację wśród obecnych.
– Panowie – zwrócił się do zebranych – jeśli nie będą panowie mieć nic przeciwko temu, to prosiłbym o zamknięcie okna. Bardzo wieje i boję się, że się przeziębię.
Po czym Newton z godnością zajął swoje miejsce.