Wzór kocyka (Kocyk babuni II) z książki „Szydełkowanie” Lesley Stanfield – gdyby komuś bardzo przypadł do gustu, mogę zeskanować

Moja wersja nie jest tak idealna jak oryginał, ale myślę, że jak na podpatrywacza szydełkowych cudeniek i tak całkiem nieźle mi poszło

Gdyby ktoś chciał i potrzebował instrukcji – dysponuję swoją własną wersją, niestety tylko rysunkową… Zajdziecie ją tutaj: etui-kotek-schemat.pdf

Już jakiś czas temu wyszydełkowałam na specjalne zamówienie, zimowe rękawice z paluchem. Jednak dopiero niedawno udało mi się wykonać do nich szal-komin. Ze względu na fakt, że wykorzystana przeze mnie włóczka (Punto nr 05) jest bardzo ciężka, nie mogłam skorzystać dokładnie z tego samego wzoru, co przy rękawiczkach, szal urwałby bowiem wówczas komuś głowę. Nie wspominając o kosztach owej włóczki, której zużycie było by wręcz gigantyczne… Powstał zatem taki milutki i ciepły komin.

Wzór z jakiego skorzystałam możecie pobrać tutaj.

Bardzo podoba mi się ten wzór, zaczerpnięty ze starej PRLowskiej książki. Musiałam dokonać w nim drobnych modyfikacji, ponieważ oryginał gabarytowo byłby niezły może na dziecko (szydło nr 4 = 1,25mm, 50g kordonka). Ogólnie rzecz biorąc kołnierzyk prezentuje się bardzo elegancko i wdzięcznie.

Pięknie wygląda zarówno na koszuli  z kołnierzykiem – można go założyć wówczas pod ten zwykły, jak i na bluzce z okrągłym dekoltem, sweterku lub golfie. Możliwości jest  mnóstwo i wszystko zależy wyłącznie od Waszego stylu

Wszystkim zatem polecam go do wypróbowania. W mojej wersji (szydło 2mm) na jeden kołnierzyk potrzeba około 12g kordonka (u mnie zwykły bawełniany karat 8). Zamiast 20 elementów, zrobiłam 24, dodałam także sznureczek z 310 o.łańcuszka, przerobiony półsłupkami, za wyjątkiem ostatnich 5 oczek z obu stron (na kółeczka).

Oryginalny wzór kołnierzyka znajdziecie tutaj.

Praca nad nią zajęła mi kilka miesięcy, to fakt. Rezultat nie najgorszy muszę przyznać, choć mankamentem (niespodziewanym i nieprzewidywanym) okazała się trudność rozprasowania połączeń kwiatków… Może i udałoby się uzyskać bardziej płaski efekt, gdyby można tę koronkę bardziej nakrochmalić, ale wątpię by Ksiądz chciał mieć albę-zbroję, choć w naszych „ciekawych” czasach może się to okazać przydatne

Początkowo koronka ta nie miała mieć żadnych prostych brzegów, jednak po uzyskaniu odpowiednich wymiarów, okazało się, że jej brzegi się zwijają, co psuło cały urok…

Nie pozostawało mi więc nic innego jak je wyrównać. Jak mi to wyszło – możecie zobaczyć na zdjęciach powyżej – pierwsze to fragment dolnej części alby,  drugie – wykończenie rękawa.

Korzystałam z kordonka Ariadny „Muza 10”, który może nie należy do najcieńszych nici, ale za to zapewnia wieloletnią trwałość.

Wzór do tejże koronki pochodzi z zagranicznej gazetki i możecie go pobrać stąd.

Są mięciutkie, w kolorze surowego lnu i mają ażurowy przód z pączków. Efekt bardzo ładny, moim osobistym zdaniem, fajnie też leżą na łapkach. Te zostały wykonane na zlecenie i mam nadzieję, że zleceniodawczyni się spodobają 

Serdaczek wykonany z czystej bawełny (granatowej)  oraz z włóczki bambusowej (kremowej). Aby ładnie się dopasował do dzidzioa i szybko nie rozciągnął (bawełna ma niestety taką właściwość), skorzystałam z elastycznego ściegu zwanego ryżem perłowo-żebrowym. Polega on na przerabianiu dwóch rządków – w pierwszym rzędzie wszystkie oczka robimy na prawo (oP), w drugim należy powtarzać *2 oP, 2 oL*, zaczynając zawsze od 2 oP. Pierwsze oczko polecam przerabiać zawsze na lewo (oL), a ostatnie zawsze na prawo (oP), wówczas otrzymamy ładny łańcuszek i robótka nie będzie się zwijać. Zapomniałam dodać, że chcąc skorzystać z tego wzoru, potrzebujemy parzystą liczbę oczek.

Przepraszam za jakość zdjęć, niestety niefortunnie dobrałam tło, a niestety nie mogę już powtórzyć zdjęć, bo serdaczek już u Kubusia.