Żródło: mru.pinger.pl

Jeszcze nie dawno wielu na ulicy męskich przedstawicieli miało bycze karki, mięśnie jak bochny chleba i niekoniecznie wysoki poziom inteligencji. To jednak można było zrozumieć – każdy mężczyzna chce być doceniany przez kobiety, szczycić się swoją siłą i męskością. A napakowany facet zawsze oznaczał dla kobiety bezpieczeństwo, czyli podstawową potrzebę, czasem ważniejszą niż wygląd facjaty… Można było powiedzieć o takim, że to na 100% mężczyzna, choć nieco podrasowany za bardzo 

Wracając do rzeczy. Mamy ogólnoświatowy problem z męskością. Stało się to w dużej mierze przez znaną Wam już emancypację. Ogólnie rzecz biorąc kobiety w jej wyniku stały się bardziej męskie, a zatem by została zachowana równowaga w przyrodzie, mężczyźni stali się zniewieściali. Pytanie tylko czy to jest faktycznie tak dobre…

Źródło: http://takemasa5514.blog.so-net.ne.jp

Powyżej zdjęcie Gackta – japońskiego, kultowego piosenkarza, występującego zarówno w „męskiej”, jak i „żeńskiej” postaci. Tam to ponoć normalne, ale u nas?!

A jak to z naszymi panami jest?

Spotykamy mężczyznę i … podaje nam śledzia na powitanie – ohyda! Jeżeli jest bardziej otwarty – rzuca się na nas by nas wycałować, wyprzytulać z każdej strony. Nie mówiąc już o tym, że skoro to nam zależało by się z nim spotkać, to czemu nie chcemy płacić za siebie i za niego? HOLA – ja sobie tego na ten przykład nie życzę!

Myślę, że każda kobieta chcę wokół siebie mężczyzn, którzy wiedzieliby do czego służy młotek, znali się na elektryce, umieli podjąć męską decyzję i byli samowystarczalni, a nie babscy! A także by potrafili się zachować, a nie robili wstyd.

 Czego nie dostaje naszym panom?

• odwagi, męstwa
• pewności siebie
• autorytetu jako głowy rodziny,
• kultury, obycia w towarzystwie
• odpowiedzialności za swoje decyzje, umiejętności ponoszenia konsekwencji wyborów

Co nabyli od bab?

• jojczenia – a bo to nie takie, a tamto jeszcze gorsze…
• chowanie się pod spódnicę tzn. unikanie podjęcia decyzji w istotnych kwestiach
• styl witania się – całowanie w policzki, zamiast w rękę, przytulanie zamiast ukłonu, czy podania ręki (na śledzia)
• styl ubierania się – torebeczki, spodnie rurki, tudzież wiszące w kroku (dopiero co przeminęła moda)
• słabowania – teraz faceci nie wstydzą się powiedzieć, że ich coś boli, że nie mają siły, że się boją – dawniej takie zachowanie było typową oznaką słabości!

Czy da się to jakoś zmienić? Jeżeli chodzi o stare męskie konie, to chyba niewiele… Im młodszy okaz, tym większe szanse na zmianę. Nie liczcie jednak, że już zniewieściały typ nagle przeobrazi się w męskiego rycerza, niestety, nie przeobrazi się, to nie ta poczwarka…

Natomiast apeluję do wszystkich Mam i Tatusiów małych chłopców – pokazujcie dzieciom męskie zachowania, uczcie ich, że pewne rzeczy należą do dziedzin męskich (inne do damskich) i nawet jeżeli Mama też to potrafi zrobić, to niech dziecko widzi, że to Tatuś się tym zajmuje.

Przykład Ojca jest bardzo ważny. Co zrobić jednak, gdy ten Tatuś gdzieś się zapodział, zagubił, męskość położył odłogiem lub zwiał od odpowiedzialności? Na pewno w Waszej rodzinie jest jakiś prawdziwie męski typ – dajcie Waszemu chłopcu z nim przebywać jak najwięcej, by opatrzył się z męskim wzorem, zobaczył, że nie wszyscy panowie są zniewieściali, że to nie jest norma. Może to być wujek, dziadek, sąsiad, nawet starszy kuzyn – każdy prawdziwy mężczyzna w takim wypadku się przyda!

Powodzenia!

* niem. Brille – okulary